ماه عشق و مستی

 

بنام خالق عشق

 

سلام بر ماه عشق و مستی

 

این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست

 

این چه شمعی است که جان ها همه پروانه ی اوست

 

افسوس که بجای افکارش، زخم های تنش را نشانمان دادند و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند، در حالی که حسین اقیانوسی بی کران و تجلی نور خدا بر روی زمین بود.

 

حسین یعنی تشنه ترین دریایی که ارادت دلهای زخمی را به ساحل عافیت می رساند

حسین آزاد زندگی کرد و  هرگز زیر بار ظلم و ستم زمانه خویش نرفت.

 

این حسین کیست و چرا اینگونه فلسفه عاشورا رقم خورد؟

 

حسین چه دید وچه رسالتی داشت، چرا جان و مال واهل بیت خویش را به مسلخ عشق فرستاد؟

 

این چگونه عشقی است که انسان را مست و از خود بی خود می کند؟

 

مولا علی علیه السلام چه دید این همه انبیاء الهی چرا این همه صدمه دیدند و سختی کشیدند، جز برای احقای دین خدا ؟

 

این چیزی نیست جز عشق به الله

 

اوست که اگر تمام دریاها مرکب و ملائک و زمینی ها از وصفش بنویسند باز نقطه ای را ننوشته اند

 

بله حسین عاشق بود و به تمام معنا در نور و قدرت نامتناهی حضرتش محو گشته بود و اگر هزاران بار نیز زنده می شد باز مال و جان خویش را هدیه می کرد

 

حسین یعنی عزیزترین عنصر خلقت

 

تکیه گاه اعتماد و دست گره گشای خداوند و تنها آنان که به درهای بسته رسیده اند، عظمت توسل به او را در می یابند

 

ما رهروان آن حضرتیم و باید راه  حسین را سر لوحه خویش قرار داده تا به آن چه جاودانه است و عشق خدایی است برسیم .

 

تا آن شود که می گویند حسین کشتی نجات است

 

فرا رسیدن ایام محرم بر تمام شیعیانش تسلیت باد

 

التماس دعا

علویه مریم السادات موسوی

دانشگاه لودویگ، مونیخ 

 

 

پی نوشت:

از دانشمند فرهیخته سرکار خانم دکتر موسوی به سبب نگارش متن زیبای فوق در وصف سالار شهیدان بی نهایت سپاسگزارم

باشد که همه رهرو حقیقی راه حسین (ع) باشیم