دکتر پیمان حسیبی

ذهن من فرمانروای من است

ذهن من مرکز فرماندهی وجودم است؛

که از طریق آن شادی و سرور کنونی را یافته ام.

این شادمانی از سایر موهبت هایی که خداوند جهان به من عطا کرده برتر است،

اما وقتی سهم بیشتری از آن را می طلبم،

ذهنم مرا از این آرزومندی منع می کند،

هیچ ضیافت شاهانه، هیچ وسیله ذی قیمت و اشرافی،

هیچ نیروی پیروزی آفرین، هیچ تیز هوشی که مرحمی برای تسکین دردی باشد،

و هیچ چهره دلفریبی که چشم عاشق را اقناع کند،

نمی تواند موجب تسلیم من شود.

چرا که ذهنم همه این موهبت ها را در اختیارم می گذارد،

می بینم که کسان زیادی در رنج و تعب غوطه ورند،

شاهد سقوط افرادی هستم که می خواهند یک شبه ره صد ساله روند،

و رویدادهای ناگواری که امنیت ما را تهدید می کنند.

شاهد کسانی هستم که از کار سنگین و طاقت فرسا کمر خم کرده  و افرادی که مدام در ترس و هراسند،

ذهن من هرگز این نگرانی ها را در بر ندارد.

با قناعت زندگی می کنم و بیش از آنچه بتوانم زندگیم را با آن سر کنم نمی طلبم.

هرگز زیر بار منت کسی نمی روم.

نگاه کن، ذهنم کمبودها و کاستی هایم را برطرف خواهد کرد.

بنابراین من همانند یک شاه پیروز،

از آنچه که ذهنم برایم تدارک دیده خرسندم.

بعضی ها عطش پول پرستی دارند و برخی دیگر تشنه قدرت اند.

گرچه دارایی ام اندک است اما در طلب مال بیشتر نیستم.

مال و دارایی آنان زیاد است، با وجود این حقیر و فقیرند.

اما من با داشتن یک دکان کوچک، غنی.

آنان فقیرند، من غنی؛ آنان گدایی می کنند و من ایثار،

آنان با کمبود دست به گریبانند و من با قناعت خرسند.

آنان با غم و اندوه تحلیل می روند و من چالاک و با نشاط زندگی می کنم.

به ضرر و زیان دیگران لبخند نمی زنم؛ و بر دستاورد دیگران حسادت نمی ورزم.

گرچه ذهنم نمی تواند امواج عالم هستی را بچرخاند.

با وجود این موقعیت من همچنان پا برجاست؛

از هیچ دشمنی بیم ندارم و به هیچ دوستی تملق نمی گویم.

از زندگی نفرت ندارم و از پایانش نیز ترسی به دل راه نمی دهم.

بعضی افراد شادیشان را با لذایذ زندگی می سنجند و عقل و خردشان را با میزان خشم و غضب.

مال و ثروت آنها نقطه اتکای آنهاست؛ و مکر و حیله پنهان، تنها ابزارشان.

اما تنها لذت و سرور من، حفظ آرامش ذهن است.

تندرستی و آرامش، ثروت من است و آگاهی ام وسیله دفاعی من.

در صدد نیستم با پرداخت رشوه دل کسی را بدست آورم.

و با مکر و حیله دچار خطا شوم.

چون اینگونه زندگی می کنم، این گونه هم خواهم مرد.

بادا که همه ابنای بشر چنین باشند.

                                                           سر ادوارد دایر

منبع:

دایر، وین. 1387. اندیشه های ماندگار، تحلیل افکار پیشوایان و فرزانگان عالم. ترجمه محمد رضا آل یاسین. انتشارات هامون. صفحات 273-271.